yitirdim bana verilmiş olan sırrı
artık bilmiyorum ne yapacağımı
bunun böyle gideceğini sandım bir zaman
artık öyle değil
koşmak isteyen ayakları olmayan bir adam bu
konuşmak isteyen başı olmayan bir kadın
ağlamak için yalnızca gözleri bulunan bir çocuk
yine de giderken görmüştüm seni
çoktan uzaklaşmıştın
bir trompet çalıyordu
bağırıyordu kalabalık
ve sen geri dönmuyordun
adım adım izleyecek uzun bir yolumuz var
hep birlikte atacağımız adımla
nefret ediyorum parıldayan yüzünden
bana uzattığın elden
ve karnından sen yaşlısın
bana benziyorsun
dönüşte hiçbir şey bulmuyorum ben
hiçbir şey verilmedi bana
herşey harcandı
gecede yıkılıp giden
bir dekor yüzeyi
Pierre Reverdy
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder