CORONA

güz kendi yaprağını yiyor elimden: biz iki dostuz. 
zamanı ceviz kabuklarından ayıklayıp yürümeyi öğretiyoruz ona: 
zamansa dönüyor kabuğuna. 

aynada pazar, 
düşte uyunan uyku, 
ağızsa gerçeği söylemede. 

gözüm bir sevgilinin cinselliğine teşne: 
öyle bakışıyoruz, 
karanlık sözler ediyoruz birbirimize, 
haşhaş ve bellek gibi seviyoruz birbirimizi, 
uyuyoruz şarap gibi midye kabuğunda, 
bir deniz gibi ayın kanlı ışığında. 


penceredeyiz sarmaş dolaş,kendimizi seyrediyoruz sokaktan: 
vakt erişti, herkesler bilsin bunu! 
artık çiçek açma zamanıdır taşın, 
yüreğinse tedirginlik zamanı. 
zamanıdır, zamanı gelmenin. 


artık zamanıdır.

Paul Celan

Çeviri: Sevil Eryaşar